Dzwoniec – ciekawostki, opis, występowanie i zdjęcia

Dzwońce, znane również jako zielonki, to piękne ptaki z rodziny dzwonkówkowatych. Są rozpoznawalne dzięki swojemu charakterystycznemu ubarwieniu, ale dobre oko i ucho są kluczowe w ich identyfikacji. W tym artykule omówimy, jak rozpoznać dzwońca oraz gdzie występuje ten ptak.

Jak rozpoznać dzwońca?

Dzwońce to ptaki o stosunkowo niewielkich rozmiarach, osiągające około 13-14 cm długości. Ich upierzenie jest przeważnie zielone, ale zależnie od płci i pory roku, może ono różnić się nieco w odcieniach i nasyceniu koloru. U samców w okresie godowym widoczne są jaskrawożółte paski na skrzydłach i głowie, a także czerwona plama na czole. Samiczki i młode osobniki mają bardziej matowe ubarwienie, z zielonymi paskami zamiast żółtych.

Dzwońce mają również charakterystyczny dziób w kształcie stożka, który jest dość krótki i mocny. Ich oczy są otoczone jasnym pierścieniem, a nogi i stopy są ciemne.

Jak rozpoznać dzwońca? Podsumowując, najważniejsze elementy identyfikacji dzwońca to:

Zielone upierzenie
Charakterystyczny dziób w kształcie stożka
Jasny pierścień wokół oka
Śpiew przypominający odgłos dzwonka.

Głos dzwońca

Głos dzwońca jest jednym z najbardziej charakterystycznych elementów ich identyfikacji.

Ptak ten wydaje wiele różnych dźwięków, ale najbardziej rozpoznawalnym jest jego wesoły, melodyjny śpiew, który składa się z kilku powtarzających się elementów. Zazwyczaj trwa od 2 do 4 sekund i jest dość głośny. Śpiew dzwońca można opisać jako „dziw-dziw-dziw”, „zit-zit-zit” lub „dree-dree-dree”. Często słychać też charakterystyczny dźwięk „tsip”, który dzwoniec wydaje podczas lotu.

Podczas godów dzwoniec może również wydawać krótkie, ostre dźwięki, które przypominają „tsik” lub „tsip”. Są to dźwięki o niskiej tonacji i służą do komunikacji z partnerem. Dzwoniec ma również charakterystyczny dźwięk alarmowy, który przypomina „dżik-dżik”. Ten dźwięk jest ostrzeżeniem dla innych ptaków w pobliżu i służy do ochrony terytorium.

Śpiew dzwońców można najczęściej usłyszeć w porze wiosennej i letniej, kiedy to samce śpiewają, by przyciągnąć samice.

Dzwoniec — tryb życia i zachowanie

Dzwoniec jest ptakiem osiadłym, co oznacza, że nie przeprowadza dalekich migracji. Jest ptakiem terytorialnym, co oznacza, że samiec i samica zajmują teren, który uważają za swój, a następnie bronią go przed innymi dzwońcami. Zazwyczaj terytorium obejmuje obszar o wielkości od 0,1 do 0,2 hektara. Samiec dzwońca spędza większość dnia śpiewając z wierzchołków drzew lub krzewów, aby wyznaczyć swoje terytorium i przyciągnąć partnerkę.

Gdzie i kiedy można spotkać dzwońca?

Dzwońce są powszechne na obszarze całej Europy, Azji i Afryki Północnej, a także w niektórych rejonach Ameryki Północnej. Zamieszkują tereny otwarte, takie jak łąki, pastwiska i pola, a także parki i ogrody. Są to ptaki osiadłe, co oznacza, że przeważnie nie migrują na dalsze dystanse.

Można je zobaczyć przez cały rok, zarówno w Polsce, jak i innych częściach Europy. Najlepszym okresem na ich obserwację jest jednak wiosna i lato, kiedy ptaki te intensywnie śpiewają i budują gniazda. Dzwońce są ptakami aktywnymi w ciągu dnia, więc najlepiej szukać ich na polanach, w parkach i ogrodach.

Dla miłośników ptaków i przyrody z pewnością ciekawym wydarzeniem jest coroczny Międzynarodowy Dzień Ptaków, który przypada na początku maja. W tym czasie organizowane są różne wydarzenia i akcje mające na celu ochronę ptaków i ich siedlisk, a także zachęcenie ludzi do obserwacji i poznawania świata ptaków.

Dzwoniec jako troskliwy rodzic

Jednym z ciekawszych zachowań dzwońca jest jego troskliwość wobec potomstwa. Samice dzwońca znoszą zwykle od 3 do 6 jaj, które wysiadują przez około 12-13 dni. Podczas inkubacji jaj samiec regularnie przynosi pożywienie dla samicy, która nie opuszcza gniazda.

Po wykluciu się piskląt samiec i samica dzielą się obowiązkami związanymi z ich wychowaniem. Samiec zajmuje się przynoszeniem pożywienia dla całej rodziny, a samica zajmuje się ogrzewaniem piskląt i ich ochroną przed drapieżnikami.

Dzwoniec jest również bardzo opiekuńczy wobec swojego potomstwa. Jeśli czuje się zagrożony lub widzi potencjalne niebezpieczeństwo, od razu reaguje, ostrzegając swoje pisklęta. Gdy dzieje się coś niepokojącego, dzwoniec często wydaje charakterystyczny dźwięk, który przyciąga uwagę piskląt i ostrzega je przed zagrożeniem.

Po około 12-13 dniach od wyklucia się piskląt, młode dzwońce opuszczają gniazdo i zaczynają samodzielne życie. Jednak nawet w tym momencie rodzice nadal dbają o swoje potomstwo, przynosząc im pożywienie i ostrzegając przed zagrożeniami.

Dzwoniec — pożywienie

W okresie wiosennym i letnim, gdy dzwoniec żywi się głównie nasionami i owocami, można go często spotkać na polach, łąkach i skrajach lasów. Zjada wówczas między innymi nasiona pokrzywy, ostu, chabra bławatka, a także owoce dzikiej róży, porzeczki czy jagody.

Podczas zimy dzwoniec musi dostosować swoje pożywienie do trudniejszych warunków, kiedy to dostępność nasion i owoców znacznie spada. Wówczas przestawia się na pokarm zwierzęcy i zaczyna polować na drobne owady i ich larwy, pajęczaki oraz małe mięczaki.

W okresie jesienno-zimowym dzwoniec często odwiedza karmniki, gdzie żywi się ziarnami, a także orzeszkami, które zjada na miejscu lub ukrywa wśród liści i mchów.

Wiele gatunków dzwonca, żyjących na obszarach o łagodnym klimacie, nie migruje na zimę i pozostaje w swoim siedlisku przez cały rok. Wówczas muszą dostosować swoje pożywienie do zmieniających się warunków klimatycznych i dostępności pokarmu.

Warto pamiętać, że dzwoniec jest często atakowany przez drapieżniki, takie jak sowy czy jastrzębie, dlatego ważne jest, aby zapewnić mu bezpieczne miejsca do żerowania i ukrywania się. Ochrona środowiska naturalnego, w którym żyją dzwońce, jest kluczowa dla zachowania ich populacji i różnorodności biologicznej.