W naturze jałowiec sabiński rośnie na górskich obszarach Eurazji, ale z racji na swój ozdobny charakter i stosunkowo niski wzrost, coraz chętniej uprawiany jest w Polsce jako roślina ozdobna. Świetnie sprawdzi się np. na skalniakach, trawnikach, skarpach, ale i jako ozdoba murków czy tych terenów działki, które dla wzrostu innych roślin mają zbyt trudne warunki.

Jak uprawiać jałowiec sabiński?

Poza czysto wizualną atrakcyjnością tego krzewu, jego główną zaletą jest wyjątkowa wytrzymałość. Świetnie radzi sobie w trudnym terenie, jest odporny na niekorzystne warunki środowiska, ale i dobrze radzi sobie przy silnych zmianach temperatur i stanu pogody. Ładnie rośnie i w czasie pory deszczowej i podczas suszy. W ogrodach osiąga wysokość do maksymalnie jednego metra, co sprawia, że nie zasłania widoku i jednocześnie cieszy oko.

W sklepach ogrodniczych znaleźć można 4 podstawowe odmiany tego krzewu:

  • Blaue Donau z zielononiebieskimi igłami
  • Glauca z igłami oraz łuskami w przewadze niebieskimi i dodatkiem zieleni
  • Variegata – z białymi przebarwieniami na końcach igieł
  • Tamariscifolia – cechujące się zabarwieniem szarozielonym. Te ostatnie również w ogrodach rosną najsłabiej

Preferowane podłoże: dobrze przepuszczalne, ale niekoniecznie żyzne. Warto zadbać o lekko kwaśny odczyn i mieszankę gleby piaszczystej, lżejszej, nawet nieco kamienistej. Krzew będzie się w niej czuł o wiele lepiej niż w ziemi podmokłej czy zbyt ciężkiej.

Zasady uprawy:

  • Lubi miejsca słoneczne, ale nie pogardzi też cienistymi
  • Optymalne jest go sadzić wiosną i jesienią, ale z racji na swoją wytrzymałość, można to wykonać również w innych porach roku – krzewowi nic nie powinno się stać.
  • Nie lubi nadmiernego podlewania, zbyt duża ilość regularnie dostarczanej mu wody może doprowadzić do uszkodzenia systemu korzeniowego i jego zaatakowania przez choroby grzybowe.
  • Jest bardzo wrażliwy na rdzę, dlatego nie należy go wsadzać np. w okolicy gruszy. Rdza może przejść na jałowca i zacząć na nim żerować, psując tym samym jego wygląd i prowadząc do niepotrzebnych chorób.
  • Przy uprawie należy zajrzeć do niego kilka razy rocznie, żeby upewnić się, czy nie zaatakowały go mszyce. To rzadki przypadek, ale może się zdarzyć.
  • Wymaga okresowego cięcia i ochrony przed szkodnikami
  • Nie wymaga częstego nawożenia, a jeśli już to wyłącznie w małych dawkach
  • Ściółkowanie młodych roślin należy wykonywać w rękawicach ochronnych, ponieważ krzew wywołuje reakcje alergiczne i może doprowadzić do podrażnień skóry, zaczerwienia czy nawet świądu.

Ciekawostka: gatunek ten należy do roślin trujących, dlatego nie powinno się spożywać jego szyszek czy jagód.