Sagowce, znane również pod nazwą cykasy, to jedne z najstarszych żyjących roślin. Swoim wyglądem przypominają palmy, ale nimi nie są, jedynie tak jak one wytwarzają grube, nierozgałęzione pnie, zakończone pióropuszami dużych, sztywnych, pierzastych liści. Mogą być ozdobą ogrodów oraz mieszkań.

Sagowce, znane również jako Cycas Revoluta, to wyjątkowa i starożytna roślina, która istnieje od ponad 200 milionów lat. Należy do rodziny Cycad, która jest jedną z najstarszych grup roślin na Ziemi. Palmy sago są często mylone z palmami, ale w ogóle nie są spokrewnione z rodziną palm. W rzeczywistości są bliżej spokrewnione z sosnami i paprociami.

Palmy sago pochodzą z Japonii i często można je znaleźć w regionach tropikalnych i subtropikalnych. Są popularną rośliną ozdobną i często są wykorzystywane jako element krajobrazu w ogrodach i parkach. Są również używane w ogrodach bonsai, a czasami są również używane w ogrodach wewnętrznych.

Palma Sago to wolno rosnąca roślina, która może osiągnąć wysokość do 15 stóp. Mają gruby pień pokryty brązowym, włóknistym materiałem. Liście palmy Sago są długie i przypominają pióra i mogą osiągnąć długość do 6 stóp. Mają jasnozielony kolor i są bardzo sztywne i kruche.

Palma Sago tworzy dużą, przypominającą stożek strukturę, która zawiera zarówno męskie, jak i żeńskie narządy rozrodcze. Męski stożek jest mniejszy i znajduje się u podstawy rośliny, podczas gdy żeński stożek jest większy i znajduje się na szczycie rośliny. Szyszki są zwykle żółto-zielone i są dość duże, mierząc do 18 cali długości.

Sagowce — uprawa i pielęgnacja

Palma Sago to bardzo wytrzymała roślina, która może przetrwać w szerokim zakresie warunków. Mogą tolerować zarówno wysokie, jak i niskie temperatury i mogą przetrwać zarówno w suchych, jak i mokrych warunkach. Są również bardzo odporne na suszę i mogą przetrwać przez długi czas bez wody.

Pomimo swojej odporności palma Sago jest podatna na kilka szkodników i chorób. Najczęstszymi szkodnikami atakującymi palmę Sago są owady łuskowate i wełnowce. Szkodniki te można zwalczać za pomocą środków owadobójczych lub ręcznie usuwając je z rośliny. Palma sago jest również podatna na chorobę grzybiczą zwaną „chorobą palmy sago”, która może powodować żółknięcie i ostatecznie śmierć rośliny. Chorobę tę można zwalczać za pomocą fungicydów lub usuwając zainfekowane rośliny.

Sagowce są średnio wymagającymi roślinami, poniżej znajdziesz porady na temat ich uprawy oraz pielęgnacji:

  • Roślina najlepiej czuje się, rosnąc na dobrze drenowanym podłożu. Dno donicy należy wyłożyć warstwa keramzytu lub żwiru, które pochłoną ewentualny nadmiar wody. Ziemia dla sagowców powinna mieć delikatnie kwaśne pH. Mieszkanką, która idealnie spełnia wymagania rośliny, jest aglomerat trzech składników: ziemia darniowa, liściowa oraz piasek (3:2:1). Warto dosypać do donicy także garść węgla drzewnego, który zapobiegnie rozprzestrzenianiu się grzyba.
  • Sagowce nie znoszą nadmiaru wody – przelanie może zaszkodzić jej korzeniom. Latem roślinę nalezy podlewać co 10 dni, tak aby ziemia w donicy pozostawała nieprzesuszona i lekko wilgotna. Zimą, w okresie przestoju, wystarczy podlać sagowca raz na 30 dni. Dodatkowo zraszane mogą być liście.
  • W okresie wzrostu rosliny nawóz należy stosować z częstotliwością raz na 2 tygodnie. Jesienią, kiedy wymagania sagowców są mniejsze, ilość odżywki ograniczamy o połowę i stosujemy ja raz w miesiącu. Najlepiej sprawdzi się nawóz do palm.
  • Ponieważ korzenie sagowców bardzo szybko się rozrastają, warto je umieścić od razu w obszernej doniczce. Sam roślina rośnie bardzo wolno, dlatego jej przesadzenie może być konieczne dopiero za kilka lat. Przesadzanie najlepiej wykonać wiosną.
  • Sagowce najlepiej czują się w temperaturze 25°C, zimą w pomieszczeniu, gdzie bytują, powinno być 15-18°C. Preferują stanowiska słoneczne, nie lubią chłodu i cienia. Należy jednak zadbać, aby nie narazić ich na bezpośrednie działania promieni słonecznych.

Sagowce — gatunki

Na świecie istnieje kilkadziesiąt różnych odmian sagowców. Niektóre z nich hoduje się w celach użytkowych, inne służą do dekoracji domów oraz ogrodów. Naturalne skupiska tych roślin występują w krajach o cieplejszym klimacie.

Do najpopularniejszych gatunków sagowców należą Cycas Cairnsiana, Cycas Siamensis oraz Cycas Circinalis. Z kolei najbardziej pożądanym przez kolekcjonerów jest Cycas Debaoensis, któremu grozi wyginięcie.

W polskich domach najczęściej gości pochodzący z Japonii Cycas Revoluta, inaczej sagowiec wygięty lub sagowiec odwinięty. Swój przydomek zawdzięcza charakterystycznemu kształtowi liści, które są ostro zakończone i wywinięte ku dołowi. Roślina wyglądem przypomina skrzyżowanie palmy z paprocią, a jej podstawę stanowi powstająca z obumarłych, drewniejących liści kłodzina, która do złudzenia przypomina pień drzewa kokosowego.

Sagowce — podsumowanie

Ogólnie rzecz biorąc, palma Sago to wyjątkowa i starożytna roślina, która jest pięknym dodatkiem do każdego ogrodu lub krajobrazu. Jego odporność i zdolność do przetrwania w szerokim zakresie warunków sprawiają, że jest to roślina łatwa w uprawie i utrzymaniu. Jej wyjątkowy wygląd i powolny wzrost sprawiają, że jest to również świetna roślina do ogrodów bonsai i ogrodów wewnętrznych. Przy odpowiedniej pielęgnacji palma Sago może służyć przez wiele lat.

Największa kolekcja sagowców w Polsce znajduje się w Ogrodzie Botanicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, który posiada 60 gatunków. Kilka z nich udaje się rozmnażać. Niektóre z okazów liczą sobie ponad 150 lat.
Sagowiec odwinięty wykazuje właściwości lecznicze. Jego pędy wierzchołkowe mają działanie ściągające i moczopędne, liście używane są w leczeniu nowotworów m.in. wątroby, a nasiona – w łagodzeniu objawów reumatyzmu.