Popielata synogarlica to wprawdzie jeden z gatunków gołębiowatych, ale zdecydowanie nie należy jej mylić z klasycznym gołębiem. Jest do niego podobna, więc o pomyłkę nietrudno, ale ma też pewne cechy, które ją od niego odróżniają. W naturze ptak ten zamieszkuje niemal wszystkie znane środowiska, od lasów, gorącej sawanny, przez pola i parki, aż po dalekie regiony południowej Afryki.

Synogarlica – żywienie, rozmnażanie, ochrona

Ptak tego gatunku żeruje bezpośrednio na ziemi i zjada większość zdatnych do spożycia rzeczy, które można niej znaleźć. Wymienić tu można nasiona, nektar kwiatowy, owoce, liście i oczywiście owady. Do jego przysmaków roślinnych należy kukurydza, owies, łubin, nasiona sosny i sorgo oraz dębu szypułkowego czy eukaliptusa. Nie pogardzie też owocami sumaka czy lantany i chętnie będzie wydziobywać sok z roślin sukulentowych m.in. z aloesu. Do pokarmu mięsnego należą dżdżownice, termity, mszyce i mrówki oraz wszelkiego rodzaju mniejsze „robale” jak np. szarańcza.

Czy synogarlice są chronione? Otóż nie! Z racji na dużą liczebność tego gatunku i zdecydowany trend wzrostowy całej populacji, nie są one objęte ochroną i należą do ptaków bardzo pospolitych. Oczywiście, ich siedliska i gniazda są regularnie zagrożone niszczeniem, zarówno przez człowieka, który „przegania gołębie”, jak i przez liczne drapieżniki, ale synogarlice szybko znajdują sobie nowe miejsca do lęgu. Według wykazu unijnej Księgi Gatunków Zagrożonych, klasyfikuje się ją kategorią LC, co oznacza niskie ryzyko wyginięcia.

Rozmnażanie

Ciekawostką jest fakt, że ten ptak uznawany jest i to nie bez powodu za jednego z najbardziej płodnych na terenie Afryki. Cały sezon lęgowy synogarlic obejmuje okrągły rok, a do rozmnażania i wysiadywania jaj nie potrzebują specjalnych warunków. Doskonale poradzą sobie z tym zarówno wiosną, latem, jesienią, jak i chłodną zimą. Czas budowy gniazda to prawdziwy ekspres, bo trwa ledwie trzy, a maksymalnie osiem dni i przygotowuje je samica. Mało tego, wcale nie musi mieć ona, jak większość ptaków gniazda budowanego od nowa, z przyjemnością skorzysta ze starych gniazd, również tworzonych przez inne gatunki. Każdorazowo składa maksymalnie cztery jaja, ale najczęściej dwa i wysiaduje je przez nie więcej jak dwa tygodnie. Małymi również nie opiekuje się specjalnie długo, po wykluciu się piskląt już po ok 16 dniach uczy je opuszczania gniazda, a po kolejnych 12 dniach zostawia je i muszą już sobie radzić same, co zresztą bardzo dobrze im wychodzi.

W nomenklaturze biologicznej znana jest również jako sierpówka i synogarlica turecka.

Click to rate this post!
[Total: 0 Average: 0]