Popielata synogarlica to wprawdzie jeden z gatunków gołębiowatych, ale zdecydowanie nie należy jej mylić z klasycznym gołębiem. Jest do niego podobna, więc o pomyłkę nietrudno, ale ma też pewne cechy, które ją od niego odróżniają. W naturze ptak ten zamieszkuje niemal wszystkie znane środowiska, od lasów, gorącej sawanny, przez pola i parki, aż po dalekie regiony południowej Afryki.
Co to jest synogarlica?
Synogarloica gatunek ptaka należący do rodziny gołębiowatych (Columbidae), która obejmuje również gołębie. Jest to ptak wędrowny, który lęgnie się w Europie, zachodniej Azji i Afryce Północnej, a zimuje w Afryce Subsaharyjskiej.
Jest to mały i smukły ptak, mierzący około 28 cm długości i ważący od 125 do 240 gramów. Ma charakterystyczne upierzenie, z czerwono-brązowym grzbietem i skrzydłami, niebiesko-szarą głową i szyją oraz białym brzuchem. Samce i samice wyglądają podobnie, ale samiec ma jaśniejsze upierzenie i ciemniejsze oko.
Synogarlice są ptakami monogamicznymi i łączą się w pary na całe życie. Budują gniazda na drzewach lub krzewach, używając gałązek i liści. Samica składa dwa jaja, które wysiadują oboje rodzice przez około dwa tygodnie. Pisklęta rodzą się z żółtawym puchem i są karmione mlekiem, które jest produkowane przez oboje rodziców.
Synogarlica jest popularnym ptakiem w literaturze, poezji i sztuce i od wieków jest symbolem miłości, pokoju i wierności. W chrześcijaństwie wymieniona jest w Biblii jako ptak ofiarny i symbol Ducha Świętego. W mitologii greckiej synogarlica jest związana z Afrodytą, boginią miłości i piękna.
Pomimo swojego znaczenia kulturowego synogarlica stoi w obliczu spadku populacji z powodu utraty siedlisk, polowań i innych działań człowieka. Według Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN) gatunek ten jest uznawana za zagrożony, a populacja synogarlic gwałtownie spada. Trwają działania ochronne mające na celu ochronę siedlisk synogarlicy i podniesienie świadomości na temat jej stanu ochrony.
Synogarlica – żywienie, rozmnażanie, ochrona
Ptak tego gatunku żeruje bezpośrednio na ziemi i zjada większość zdatnych do spożycia rzeczy, które można niej znaleźć. Wymienić tu można nasiona, nektar kwiatowy, owoce, liście i oczywiście owady. Do jego przysmaków roślinnych należy kukurydza, owies, łubin, nasiona sosny i sorgo oraz dębu szypułkowego czy eukaliptusa. Nie pogardzie też owocami sumaka czy lantany i chętnie będzie wydziobywać sok z roślin sukulentowych m.in. z aloesu. Do pokarmu mięsnego należą dżdżownice, termity, mszyce i mrówki oraz wszelkiego rodzaju mniejsze „robale” jak np. szarańcza.
Czy synogarlice są chronione? Otóż nie! Z racji na dużą liczebność tego gatunku i zdecydowany trend wzrostowy całej populacji, nie są one objęte ochroną i należą do ptaków bardzo pospolitych. Oczywiście, ich siedliska i gniazda są regularnie zagrożone niszczeniem, zarówno przez człowieka, który „przegania gołębie”, jak i przez liczne drapieżniki, ale synogarlice szybko znajdują sobie nowe miejsca do lęgu. Według wykazu unijnej Księgi Gatunków Zagrożonych klasyfikuje się ją kategorią LC, co oznacza niskie ryzyko wyginięcia.
Ciekawostką jest fakt, że ten ptak uznawany jest i to nie bez powodu za jednego z najbardziej płodnych na terenie Afryki. Cały sezon lęgowy synogarlic obejmuje okrągły rok, a do rozmnażania i wysiadywania jaj nie potrzebują specjalnych warunków. Doskonale poradzą sobie z tym zarówno wiosną, latem, jesienią, jak i chłodną zimą. Czas budowy gniazda to prawdziwy ekspres, bo trwa ledwie trzy, a maksymalnie osiem dni i przygotowuje je samica. Mało tego, wcale nie musi mieć ona, jak większość ptaków gniazda budowanego od nowa, z przyjemnością skorzysta ze starych gniazd, również tworzonych przez inne gatunki. Każdorazowo składa maksymalnie cztery jaja, ale najczęściej dwa i wysiaduje je przez nie więcej niż dwa tygodnie. Małymi również nie opiekuje się specjalnie długo, po wykluciu się piskląt już po około 16 dniach uczy je opuszczania gniazda, a po kolejnych 12 dniach zostawia je i muszą już sobie radzić same, co zresztą bardzo dobrze im wychodzi.
W nomenklaturze biologicznej znana jest również jako sierpówka i synogarlica turecka.
Synogarlica — gatunki
Istnieją dwa gatunki synogarlic: gołębica euroazjatycka (Streptopelia decaocto) i gołąb afrykański (Streptopelia roseogrisea). Gołębica euroazjatycka występuje w całej Europie, Azji i północnej Afryce, podczas gdy gołąb afrykański występuje w Afryce Subsaharyjskiej. Oba gatunki zostały wprowadzone do Ameryki Północnej, gdzie są obecnie powszechnie spotykane na obszarach miejskich i podmiejskich.
Czy synogarlice odlatują na zimę?
Synogarlice to ptaki wędrowne występujące w całej Europie, w tym w Polsce. Ptaki te są znane z wyjątkowego gruchania i pięknego upierzenia. Podczas gdy synogarlice są częstym widokiem w Polsce latem, wiele osób zastanawia się, czy odlatują z Polski na zimę.
Odpowiedź brzmi: tak, synogarlice odlatują z Polski na zimę. Ptaki te są wędrowne i podróżują na południe do cieplejszych regionów w poszukiwaniu pożywienia i lepszych warunków życia. Migracja turkawek rozpoczyna się późnym latem lub wczesną jesienią, kiedy zaczynają gromadzić się w duże stada.
Dokładny czas migracji zależy od warunków pogodowych i dostępności pożywienia. Tradycyjnie synogarlice rozpoczynają wędrówkę na południe od Polski we wrześniu i październiku, a wracają w kwietniu i maju.
Podczas migracji synogarlice napotykają wiele wyzwań. Muszą pokonywać duże odległości i poruszać się po nieznanych terytoriach. Muszą też stawić czoła drapieżnikom i niekorzystnym warunkom pogodowym, takim jak silne wiatry i burze. Wiele synogarlic nie przeżywa migracji, dlatego tak ważna jest ochrona ich lęgowisk i żerowisk.
Synogarlice zazwyczaj migrują do Afryki na zimę, gdzie spędzają czas na sawannach, zaroślach i lasach. Tutaj żywią się różnymi nasionami, owocami i owadami. Wiadomo, że potrafią się przystosować i mogą przetrwać w różnych typach siedlisk.
W ostatnich latach populacja synogarlic gwałtownie spadła z powodu niszczenia ich siedlisk, polowań i stosowania pestycydów. W wielu krajach europejskich, w tym w Polsce, prowadzone są działania ochronne mające na celu ochronę tych ptaków.
Czym się różni synogarlica od gołębia?
Synogarlice i gołębie to dwa pospolite ptaki należące do tej samej rodziny Columbidae. Chociaż te dwa ptaki mogą wyglądać podobnie, mają pewne kluczowe różnice, które odróżniają je od siebie.
Po pierwsze, najbardziej zauważalną różnicą między synogarlicami a gołębiami jest ich rozmiar. Synogarlice mogą ważyć do 170 gramów, podczas gdy gołębie zwykle ważą około 240-380 gramów.
Inną fizyczną różnicą między tymi dwoma ptakami jest ich upierzenie. Synogarlice mają charakterystyczne czerwonawo-brązowe zabarwienie na szyi, podczas gdy gołębie mają jaśniejsze, bardziej jednolite zabarwienie. Synogarlice mają również czarno-biały wzór w paski na skrzydłach, którego nie ma u większości gatunków gołębi.
Jeśli chodzi o zachowanie, synogarlice są bardziej nieśmiałe niż gołębie. Często można je zobaczyć ukrywające się na drzewach i krzewach, podczas gdy gołębie częściej można znaleźć na otwartej przestrzeni. Ponadto synogarlice znane są z delikatnego gruchania, podczas gdy gołębie wydają wyraźniejszy i głośniejszy dźwięk.
Jeśli chodzi o siedlisko, synogarlice zwykle występują na obszarach bardziej zalesionych, podczas gdy gołębie często występują na bardziej otwartych obszarach, takich jak pola i ogrody. Jednak oba ptaki można znaleźć w różnych siedliskach, a ich rozmieszczenie może się różnić w zależności od regionu.
Wreszcie, istnieją pewne różnice kulturowe i symboliczne między tymi dwoma ptakami. W niektórych kulturach synogarlice są postrzegane jako symbol miłości i wierności, podczas gdy gołębie kojarzą się z pokojem i harmonią. Ponadto synogarlice często pojawiają się w kolędach i innych tradycjach religijnych, a gołębie są popularnym symbolem w sztuce i literaturze.
Czego symbolem jest synogarlica?
Synogarlica od dawna jest symbolem miłości, oddania i lojalności w różnych kulturach i religiach na całym świecie. Jest to ptak, który od wieków pobudza wyobraźnię ludzi, a jego symbolika ewoluowała w czasie.
W chrześcijaństwie synogarlica jest symbolem Ducha Świętego i reprezentuje czystość, niewinność i pokój. W Biblii para synogarlic została złożona w ofierze po narodzinach Jezusa. Ptak jest również wspomniany w Pieśni nad Pieśniami, gdzie jest używany jako symbol lojalności i oddania kochanka.
W starożytnej mitologii greckiej i rzymskiej synogarlica była kojarzona z Afrodytą, boginią miłości i była uważana za symbol miłości i oddania. Poeta Homer pisał o żałobnym wezwaniu synogarlicy, które miało symbolizować smutek i tęsknotę rozdzielonych kochanków.
W kulturze rdzennych Amerykanów synogarlica kojarzy się z wiernością i oddaniem na całe życie. Ptak jest często przedstawiany jako kochający i oddany partner, który pozostaje ze swoim partnerem na całe życie.
W hinduizmie synogarlica jest symbolem oddania i lojalności i często jest przedstawiana w dziełach sztuki religijnej obok boga Wisznu.
Symbolika synogarlicy nie ogranicza się jednak do religii i mitologii. W literaturze i poezji ptak ten jest często używany jako symbol miłości, wierności i oddania. William Shakespeare odniósł się do synogarlicy w kilku swoich sztukach, w tym w Romeo i Julii, gdzie jest ona używana jako symbol dozgonnej miłości młodych kochanków. W kulturze popularnej synogarlica jest również kojarzona z bożonarodzeniową piosenką The Twelve Days of Christmas, w której w prezencie wręczane są dwie synogarlice.
